ନୂଆଦିଲ୍ଲୀ: ଭାରତରେ, ବିଳାସପୂର୍ଣ୍ଣ କାରଗୁଡ଼ିକ ପ୍ରାୟତଃ ଏକ ସମ୍ଭ୍ରାନ୍ତ ଜୀବନଶୈଳୀର ପ୍ରତୀକ। କିନ୍ତୁ ଏକ ଛୋଟ ଗାଁରେ, ଲ୍ୟାଣ୍ଡରୋଭର ଭଳି ଦାମୀଗୁଡ଼ିକ କେବଳ ପ୍ରତୀକ ନୁହେଁ, ବରଂ ସାଧାରଣ ଗାଡି ଭଳି ଯାତ୍ରୀ ପରିବହନରେ ମଧ୍ୟ ବ୍ୟବହାର ହୁଏ। ପଶ୍ଚିମବଙ୍ଗର ଦାର୍ଜିଲିଂ ଜିଲ୍ଲାରେ ଥିବା ମାନେଭଞ୍ଜ୍ୟାଙ୍ଗ ଏକ ଶାନ୍ତ ଗ୍ରାମ ଯାହା ଲ୍ୟାଣ୍ଡରୋଭର ଗ୍ରାମ ଭାବରେ ମଧ୍ୟ ଜଣାଶୁଣା। ଏଠାରେ ୧୯୫୦ ଦଶକର ପୁରୁଣା ଲ୍ୟାଣ୍ଡରୋଭରଗୁଡ଼ିକୁ ପ୍ରତିଦିନ ଟ୍ୟାକ୍ସି ଭାବରେ ବ୍ୟବହାର କରାଯାଏ। ଆସନ୍ତୁ ଏହା ବିଷୟରେ ଅଧିକ ଜାଣିବା।
ମାନେଭଞ୍ଜ୍ୟାଙ୍ଗରେ ଲ୍ୟାଣ୍ଡରୋଭର କାହାଣୀ ବ୍ରିଟିଶ ଶାସନ ସମୟରେ ଆରମ୍ଭ ହୁଏ। ବ୍ରିଟିଶ ଚା ବଗିଚା ମାଲିକ ଏବଂ ପ୍ରଶାସକମାନେ ପୂର୍ବ ହିମାଳୟର ଦୁର୍ଗମ, କାଦୁଅ ଏବଂ ପଥୁରିଆ ପର୍ବତ ପଥ ଦେଇ ସାମଗ୍ରୀ ଏବଂ ଲୋକଙ୍କୁ ପରିବହନ କରିବା ପାଇଁ ଲ୍ୟାଣ୍ଡରୋଭର ଗାଡ଼ିଗୁଡ଼ିକୁ ବିଦେଶରୁ ଆମଦାନୀ କରିଥିଲେ। ସେମାନେ ଏହି ଯାନଗୁଡ଼ିକୁ ବାଛିଥିଲେ କାରଣ ସେଗୁଡ଼ିକ ଦୃଢ଼ ଏବଂ ମରାମତି କରିବା ସହଜ ଥିଲା।
ମାନେଭଞ୍ଜ୍ୟାଙ୍ଗ ଭାରତ-ନେପାଳ ସୀମା ନିକଟରେ ଅବସ୍ଥିତ। ଏହା ପଶ୍ଚିମବଙ୍ଗର ସର୍ବୋଚ୍ଚ ଶିଖର ସନ୍ଦକଫୁ ଏବଂ ଫାଲୁଟର ପ୍ରବେଶ ପଥ ଭାବରେ କାର୍ଯ୍ୟ କରେ। ଏଠାକାର ରାସ୍ତାଗୁଡ଼ିକ ସଂକୀର୍ଣ୍ଣ, କଚ୍ଚା ଏବଂ ଗଡାଣିଆ। ଏହି ରାସ୍ତାଗୁଡ଼ିକ ପ୍ରାୟତଃ ଭୂସ୍ଖଳନ ଏବଂ ପ୍ରବଳ ବର୍ଷା ଦ୍ୱାରା କ୍ଷତିଗ୍ରସ୍ତ ହୋଇଥାଏ। ଆଜି ମଧ୍ୟ, ଆଧୁନିକ ଯାନଗୁଡ଼ିକ ସେହି ରାସ୍ତାରେ ଯିବାବେଳେ ଅସୁବିଧାର ସାମ୍ନା କରୁଥିବାବେଳେ ପୁରୁଣା ଲ୍ୟାଣ୍ଡରୋଭରଗୁଡ଼ିକ ସହଜରେ ଯାଇପାରନ୍ତି ।
୧୯୪୭ ମସିହାରେ ଯେତେବେଳେ ବ୍ରିଟିଶମାନେ ଭାରତ ଛାଡି ଚାଲିଗଲେ, ଏହି ଲ୍ୟାଣ୍ଡରୋଭର କାରଗୁଡ଼ିକ ଛାଡି ପଳାଇଲେ | ଏହାପରେ ସ୍ଥାନୀୟ ଗାଁ ଲୋକମାନେ ସେଗୁଡ଼ିକୁ କିଣିଲେ କିମ୍ବା ଉତ୍ତରାଧିକାରୀ ଭାବରେ ପାଇଲେ, ଧୀରେ ଧୀରେ ସେଗୁଡ଼ିକୁ ପୁନଃ ସଜାଡି ପିଢ଼ି ପରେ ପିଢ଼ି ପାଇଁ ବ୍ୟବହାର କଲେ।
ସମୟ ସହିତ, ଗାଁ ଲୋକମାନେ ଲ୍ୟାଣ୍ଡରୋଭରଗୁଡ଼ିକୁ ଟ୍ୟାକ୍ସି ଭାବରେ ବ୍ୟବହାର କରିବା ଆରମ୍ଭ କଲେ ଓ ଯାତ୍ରୀ ଏବଂ ପର୍ଯ୍ୟଟକମାନଙ୍କୁ ପରିବହନ କଲେ। ପର୍ଯ୍ୟଟନ ବର୍ତ୍ତମାନ ଗାଁର ଅର୍ଥନୀତିର ମେରୁଦଣ୍ଡ ପାଲଟିଛି, ଏବଂ ଲ୍ୟାଣ୍ଡରୋଭର ଟ୍ୟାକ୍ସି ସେବା ଅନେକ ପରିବାର ପାଇଁ ଆୟର ଏକ ପ୍ରାଥମିକ ଉତ୍ସ ପାଲଟିଛି। ଏହା ବିଶ୍ୱାସ କରାଯାଏ ଯେ ଏହି ଗାଁରେ ବିଶ୍ୱର ସବୁଠାରୁ ପୁରୁଣା କାର୍ଯ୍ୟକ୍ଷମ ଲ୍ୟାଣ୍ଡ ରୋଭର ଫ୍ଲିଟ୍ ମଧ୍ୟରୁ ଗୋଟିଏ ଅଛି। ସେବାରେ ଥିବା କିଛି ଯାନ ୭୦ ବର୍ଷରୁ ଅଧିକ ପୁରୁଣା। ଏହା ପର୍ଯ୍ୟଟକଙ୍କ ଚାହିଦା ବୃଦ୍ଧି କରିଛି ଏବଂ ଗାଁର ଅର୍ଥନୀତିକୁ ଏକ ଗୁରୁତ୍ୱପୂର୍ଣ୍ଣ ପ୍ରୋତ୍ସାହନ ଦେଇଛି।
ସୌଜନ୍ୟ ସମ୍ବାଦ